Şair Nazif Öztürk’ün Kitabı

Silistre doğumlu olup Tekirdağ ilinde ikamet etmekte olan şair dostumuz Nazif Öztürk de şiir çalışmalarını “TUNA’DA AT SULADIK” başlığını verdiği kitapla taçlandırdı. Kitap 2020 yılının Ocak ayında İstanbul Akademi Matbaası yayınları arasında çıktı. 128 sayfadan oluşan bu kitabın önsözü şair İsa Cebeci tarafından yazılmıştır. “Nazif Öztürk’ün Şiiri Üzerine Birkaç Söz” başlığını taşıyan bu bölümde kitapta yer alan şiirlere dair İsa Cebeci’nin görüşlerine yer verilmiştir.
Bu sunum yazısında Nazif’in bir şiir sevdalısı olarak yetişmesi, şiirlerinin konuları, biçimleri ve özellikleri bir hoşgörü havası içinde incelenmiş, üslûbuna zarar verilmemesi sona erdirmiştir. Nazif’in şiirlerine Deliorman âşıklarının naifliğini ve zarafetini yansıtamadığını belirtmekle birlikte, şiirlerine kolaylıkla konu bulduğunu ve bu konuları işlerken halk yaratıcılığı ürünlerinden bol bol yararlandığını söyleyebiliriz. Anlattıkları onu ve dostlarını ilgilendiren çeşitli konulardır.
Bu kitaptaki eserlerin yazılması için gayret gösterilmiştir. Yaş itibarıyla kırklılar kuşağında yer alan Nazif Öztürk, halk şiiri tarzını benimsemiş ve dokunuşları mizah çeşnisiyle hemen hemen bütün şiirlerini sarmıştır. Başka yaşıtları şimdiye kadar birer düzine şiir kitabı çıkarmış olmalarına rağmen Nazif, ancak bir kitapla şiir serüvenini Nazif için basılmasından daha kolay olmuştur. Bazı kurumlardan söz almasına rağmen sponsor bulamamış sonuçta kendi parasal gücüne dayanmıştır. Oysa ki, Türkiye’ye daha 1970 yılında lise öğrencisiyken gelmiş. Ailece Çanakkale iline yerleşmişler. Bölge ekonomik bakımdan Türkiye’nin en geri kalmış yerlerinden biridir. Fabrika yoktur. İş bulmak zordur. Elinde lise diploması olmayan bir genç ancak Devlet Orman Çiftliğinde ve tarım işlerinde çalışabilir. Oralarda çalışır, kara yerin süpürgesi olur. 1985 yılında Tekirdağ’ın Çorlu ilçesine gelirler. Buralarda hiç olmazsa iş ve çocuklara okul bulmak daha kolaydır. Ayrıca Bulgaristan’dan yeni göçler başlamıştır. 1989 yılı zorunlu göçü onu yeni arkadaşlarla buluşturmuş ve şiir konusunda içinde uyuyan şairi de uyandırmıştır. 1996 yılında şair İsa Cebeci ile bizzat tanışması onu şiir konularında daha aktif duruma getirmiş ve gerçek bir edebî faaliyetin içine girmesini sağlamıştır. Çorlu’da çoğunluğunu göçmenlerin oluşturduğu Çorlu Yazarlar Topluluğunu (ÇYT) kurmuşlardır. Artık hep birlikte Tekirdağ, Edirne ve Kırklareli’ndeki etkinliklere severek katılmışlardır. Nazif buralarda Halk şairi olarak ad yapmıştır.
TUNA’YA DAL DA GEL
Ayrılık acısı zor şeydir kafesteki ey kuşum
Beni alıp Silistre’ye götürür her gece düşüm
Özlerim eşi dostu, zordur gurbette benim işim
Silistre’ye git kuşum, akan Tuna’ya bir dal da gel
Bulgarya’ya gitmem için giriş vizesi al da gel.
Sesler gelir uzaktan, Deliorman mı geldi dile?
Doğduğumuz topraklara bakmayız biz kem göz ile
Yolun düşerse ey kuşum Silistre denen o ile…
Benim yanık feryadımı yeşil dağlara sal da gel
Silistre’ye git kuşum akan Tuna’ya bir dal da gel.
Bulgarya’dan göçerken biz mevsim güz ve son bahardı
Ovada çiçek yerine çok bol çakırdiken vardı…
Bu gurbet ve bu ayrılık dert olup ruhumu sardı
Gideceksen ey kuşum, git doğduğum yerde kal da gel
Bana orda kalan dostlardan hayır haber al da gel.
Ey kuşum, uç da kon Tuna’daki kavaklar başına
Selamlar götür Silistre’nin toprağına taşına
Çorludaki ÖZTÜRK Nazif girdi yetmiş beş yaşına
Dobruca’yı gez dolaş, benden de bir selam sal da gel
Ekmeğinden bir dilim, suyundan bir şişe al da gel
Bu göçten önce ben şirin Tuna’ya dalıp da geldim
Burgaz sefaretinden göç vizemi alıp da geldim
Ben doğduğum o ülkede otuz yıl kalıp da geldim
Tuna kıyısına kon, eşe dosta selam sal da gel
Orda kalan dostlarımdan sağlıklı haber al da gel.
Bu ayrılık ateşi, benim ciğerimi dağlıyor
Akan gözyaşlarım durmuyor, ırmak gibi çağlıyor
Gurbet ellerde her an yaralı kalbim kan ağlıyor
Dönmeden önce Tuna’ya benim yerime dal da gel
O yerlerin toprağından bir avuç toprak al da gel.